Μη χρησιμοποιείς το 'will' για να μιλήσεις για μελλοντικά σχέδια
Όταν μαθαίνουμε μία γλώσσα δεν μαθαίνουμε μόνο λεξιλόγιο αλλά και γραμματική, σύνταξη, εκφράσεις, ιδιωματισμούς κλπ. Αν έφτανε λοιπόν να μεταφράσουμε αυτό που λέμε λέξη προς λέξη, δεν θα χρειαζόταν όλα αυτά, αλλά απλώς θα μαθαίναμε το λεξιλόγιο, θα κάναμε μετάφραση και τέλος. Δεν είναι όμως έτσι, δεν εκφράζουμε τις ίδιες έννοιες σ ’όλες τις γλώσσες με τις ίδιες λέξεις.
Όταν μαθαίνουμε μελλοντικούς χρόνους, το πρώτο που μαθαίνουμε είναι την αντίστοιχη λέξη του ‘θα’, η οποία δεν είναι άλλη από την λέξη ‘will’. Επειδή όμως είναι η αντίστοιχη λέξη, δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιείται και το ίδιο όπως στα ελληνικά.
Όταν λοιπόν χρησιμοποιούμε το ‘will’ τότε μιλάμε για μια απόφαση που πήραμε την ώρα που μιλάμε. Για παράδειγμα, θα λέγαμε:
A: The phone is ringing. I’ll answer it.
Εδώ μιλάμε για μια απόφαση που πήρε ο Α την ώρα που χτύπησε το τηλέφωνο. Δεν το σκέφτηκε πιο πριν, θα απαντήσω το τηλέφωνο μόλις χτυπήσει.
Επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε το ‘will’ όταν θα κάνουμε μια πρόβλεψη για το μέλλον, η οποία όμως δε βασίζεται σε κάποιο στοιχείο, είναι απλά η γνώμη μας. Για παράδειγμα, I think, people will be much richer by 2050. Μπορούμε να υποσχεθούμε, να προειδοποιήσουμε, να παρακαλέσουμε, να ζητήσουμε κάτι χρησιμοποιώντας το ‘will’. Μέχρι εδώ όμως.
Όταν θέλουμε όμως να μιλήσουμε για πράγματα που σκοπεύουμε να κάνουμε στο μέλλον, έχουμε σκεφτεί να κάνουμε, τότε θα χρησιμοποιήσουμε το ‘be going to’.Για παράδειγμα, όταν θέλουμε να διαβάσουμε το βράδυ και δεν θα βγούμε γιατί έχουμε μείνει πίσω στο πρότζεκτ που έχουμε αναλάβει, θα πούμε ‘I’m going to study tonight’.
Επίσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον Present Continuous για να μιλήσουμε για πράγματα που έχουμε κανονίσει, π.χ. I’m going to the cinema tonight.
Ο Future Continuous μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μιλήσουμε για πράξεις στο μέλλον που είναι μέρος το προγράμματος μας, π.χ. I’ll be going to the supermarket tomorrow. Do you want me to get you those biscuits?